La cançon del poèta

(en remembre de Mistral, Bessou, Vermenouze e Boudou)

 

Que non, s'oblida pas la cançon del poèta

Quitament se la nuèch la recapta del jorn,

Son cant abelugat se remembra totjorn

E tanplan reclantís, portat per la tempèsta.

 

Car lo vent, de tot temps, alisa la ginèsta,

E son buf bresilhaire escampilha a l'entorn

L'esperit renaissent que nos baila a son torn

L'urós gaug poëtic que reviuda la fèsta.

 

Tant que l-i aurà lo cèl, ont brilha l'estelum,

Mai una fònt vidorna, ont se mira lo lum,

Se veirà un autre òme encantat dins son èstre.

 

Alara la cançon, virada en revolum,

Sortirà de sos pòts, alai sul vièlh campèstre

Tal lo Fenís antic, mudat en novelum !

 

Zefir Bòsc