Lovís Maurí
                         poèta e peirièr
                         1904 - 1975)
              autor de Les Blagues de Louitou
Plan de la pagina                                  Per comandar
L'òme
lo poèta                                             Librariá
una poësia                                         Pagina d'acuèlh
  L'òme

Nascut a Sant-Alire, mòrt a Argentat, seguèt talhaire de pèiras de son mestièr. Menèt una entrepresa de trabalhs publics, puèi crompèt una peirièra a Lascèlas. Passèt la fin de sa vida a Gleny en Corrèsa, al bòrd de la Dordonha.

Fòrta personalitat, independent, amator de motò, mès presant la conversacion vertadièra e l'amistat, animator de taula apreciat, fasiá de vèrs e los cantava en trabalhar.

Un fais de sas poësias risolièras, trufandièras, satiricas son estadas perdudas a jamai mas, per bonur, gràcias a una persona inconeguda d'Orlhac, aviá pogut publicar un recuèlh de poesias intitolat Blagues de Louitou. Lo filh de Lovís Maury a fach present al Convise del demorum d'exemplaris invenduts, a carga per l'associacion de los difusa (grafia vièlha).

 Lo poèta

Poèta e peirièr, Lovís Maurí trobava sas poësias en mèma temps que talhava las pèiras. En trabalhar, calculava. Tot d'un còp se metiá a rire e lo filh, a costat, se disiá : " Tè, lo paire a trobat quicòm. " Alèra, mestrejant la pèira e lo vèrbe, lo peirièr cantant encadenava dels èrs que restontiáun lo lòng de las pendas escalabrosas que domínon l'ajustum de la Dordonha e del riu de Glana. Podiá passar atau dels dimmèrgues entièrs a escriure e a talhar, se levava la nuèch per notar una idèia que li veniá. Quantes tèxtes o cançons poguèt compausar atau sus d'èrs coneguts ! dos o tres mots e 'quò èra partit..

'Les Blagues de Louitou' porgísson atanben quauques poèmas en francés que pàrlon de l'encontrada de Servièras-lo-Chastèl (Corrèsa).

Plaqueta de 40 paginas parescuda vèrs 1970. Grafia vièlha
30 F + 5 Fde carreg. Difusion d'un reliquat familial.
Un exemple de poèma.
(les debuts de 1"'autò-estòp")
Loviton rotlat.
N'i a d'aquò 'n parelh d'ans que veniá de la vila,
Amb un de mos enfants e amb la dos-chavals,
E nos aturasiam dejà d'a Fontanilha
Quand vegueram quicòm que n'èra pas normal.
 
Una femna èra aquí que se teniá lo ventre
E que realament aviá l'èr de sofrir.
"Tè, serem ben enquèra oblijats de la prendre
E puèi de la menar al prumièr medecin..."
 
Aviam pensat aquò, còp sec que l'aviam vista
E, atanben, lo filh vistament s'arrestèt.
Ieu li diguère atau : "Avètz l'èr tota trista ?
-Òc, so plan fatigada, tene pas sus mos pès."
 
"Cau pas demorar 'quí, montatz dins la veitura,
E puèi fasètz-nos veire ont avètz vòstre ostau
Quand òm es coma aquò cau prendre sas mesuras
E, per tròp esperar, agravariatz lo mau."
 
N'auguère pas besonh de ò li tornar dire
Per se cabrar dedins, se faguèt pas pregar,
E ieu que n'avia pas bien enveja de rire
Me demandave bien de qué s'èra passat.
 
Arribats a l'ostau, aquela bogarèssa
S'atrapèt a rire, e me diguèt aquò -
"'Quò's malirós per ieu, mès a cada grossèssa
So totjorn fatigada e atau 'quò me fa."
 
"Ò mès se 'quò's atau, aquò val belcòp mai ?
Dempuèi quantes de mes vos trobatz empachada ?
N'i a pas bien de temps : n'i a qu'una ora, pas mai.
Mès vos dise qu'enquèra n'ai las cambas copadas."
 
A òc ! 'quela d'aquí, n'èra una coquina,
E 'quò's ieu que fasià una dròlla de mina !
Lovis Mauri, Les blagues de Louitou.

(grafia modernizada)