Los òmes son d'arbres estranhs

 

Los òmes son d'arbres estranhs

pòrtan lors raices dins lo cap

noiridas d'istòrias de los que son restats

qu'an pas pogut s'escapar

que se son pas arrancats

que se son rebonduts dins la tèrra

 

Los òmes son d'arbres desenraiçats

los seguètz a la traça

suls camins qu'inventon

suls camins de fugida

an de mots plen la tèsta

de mots de fuèlhas

de mots d'aucèls

de mots de vents

 

Los òmes an de lengas

de conservar

d' inventar

de partejar

 

An de sòmis entrebescats

d'ont s'escapan d'estrenchas

de rires de paraulas

 

Los òmes son d'arbres

de las lengas sens frontièras

 

Res empacharà pas jamai

qu'aqueles òmes arbres estranhs

captenguèsson a las assalhidas de los

que pretendon regir lors existéncias

 

Dins la forèst dels òmes

las paraulas desnosan los mots

al vibrato dels vents

 

Joan-Loís Clarac

poèma inedich tirat de " Le vacarme du monde " (lo sarrabastal del monde)