Lo Convise. Editions. Revue occitane    Récréation paysage Editorial n°9   Un petit mot ?    Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Tant que farem atal...

Braves abonats e encartats del Convise, vos desiri una bona annada plan granada e acompanhada, coma se ditz ritualament chas nosautres. Poguessiam totes aver la santat, una familha armoniosa, quauquas relacions solidas e nos gandir dels auvaris que malurosament fan partida de la vida ! E se dels còps nòstre astre esturlusís pas pro, digam-nos que sovent pas plan lònh i a de pus grands malurs. E qu'una telefonada a un convisaire amistós dòna un pauc de calor.

Vos desiri atanben d'estiflar, de cantar, de trobar e de faire, de pas far calar la musica de vòstre cur, de pas pèrdre aquel biais que fa rajar las produccions personalas qué que siàgon. Las paraulas de borrèias díson la creativitat de nòstras gents. Cada moment de nòstra vida pòt portar una inspiracion...

Lo carretièr passa...

o enquèra

D'ont venètz-vos Pèire
D'ont venètz-vos Joan ?
Vene d'a Simon de dançar amb la cabreta
Vene d'a Simon de dançar amb lo violon....

Quò me fa gaud de veire lo monde del Convise que s'exprimísson, que se méton a escriure, a cantar, qu'escrincélon e mònton sus las pòsses, del temps que del monde que se créson dins lo vent pòdon que copiar, repetar, reprintar. Quand òm es se mèma, quand òm a una raiç, òm a totjorn quicòm a dire...

Vos desiri atanben l'independéncia de jutjament que permet de profitar dels espacis modèrnes sans gafar a totes los anquets, e atanben la constància per çò que lo que o tòrna totjorn tot metre en causa tira pas en avant. L'estabilitat dòna del vam.

E nòstra lenga, ciment de nòstra associacion ? La lenga del brèç coma podiá la cantar lo bon Estiène Marcenac va èstre plan concurrençada uèi per l'ensenhament aboriu de las lengas estrangièras. Sans tardar, veirem de programas lingüistics dins las matriças ! Sèi gromand d'agachar l'esbalausissenta metamorfòsa que se desbana jos nòstres uèlhs, la marcha de las massas umanas vas la cultura dominanta dins una renonciacion sans dolor. 1995, quane estrange amirador ! Pasmens, pòrti pas pena : tant que farem de l'occitan una lenga de cultura, de metòdes, de pensada personala, tant que l'associarem a d'activitats interessantas dins una bona compreneson dels uns e dels autres, acertarem e assegurarem la permanéncia de nòstre parlar.

Nadal Lafont.