Editorial n°64       Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

L'idèia d'aquel libre nasquèt en 1987 a l'acabament de mos estudis universitaris desencalats quand lo professor Rogièr Teulat, coma una seguida naturala e complementària après una bona debuta, me senhalèt que sul Cantal mancava una antologia occitana ambe de fichas d'autors verificadas e informadas. Coma ja siam en possession de la maja part dels obratges, tèxtes e revistas concernissent lo subjècte e qu'aquela ocasion de recèrca e de sintèsa nos agradava, Lutz e ieu engatgèrem sul pic d'enquistas d'apunt, segurs que la prada seriá rastelada al cap d'una annada. E de prendre lo camin de las bibliotècas, Clarmont, Tolosa, Lo Puèi, Menda, Caurs, Tula…

En fach, quasi còp sec, un talhièr insospechat nos apareguèt. Aital, dins l'airal nòstre, tot un pan dels poèmas de Vermenosa èra pas estat publicat, i aviá ajut de satirics en lenga d'òc qu'aviáun jogat un ròtle dins lor temps, d'autors mau coneguts diferents de l'imatge dominant ! La publicacion d'aqueles documents indispensables a la renaissença, o cresiam, nos semblèt una prioritat, una urgéncia quitament e aquò foguèt las Poësias satiricas, politicas d'Auguste Bancharèl, los Inédits languedociens de Vermenosa e, finalement, las edicions del Convise per çò que, lèu, maites cercaires e creators prepausèron pro òbras, mai d'alhors qu'èra possible de metre en talh. Parallèlament, l'asuèlh antologic inicial s'enriquesissiá de descubèrtas, de trobalhas, los tiradors e los granièrs se durbiáun… talament que presentère al despartament un projècte de Presentacion del Patrimòni que auguèt pas de responsa.

En 2004, un sentiment de responsabilitat prenguèt lo dessús suls plasers de la recèrca e de l'animacion, coma un dever de memòria e de servici. Per aver cregut sentir que d'intervenents de convises aviáun l'espèr vague que los esfòrces per la lenga s'esvanesiguèssen pas cap e tot, sensibles a lor exemple generós, vesent tròp qu'un fum d'elements riscàvan de se pèrdre, e que caliá ben sostar los qu'aquel domeni interessariá pus tard, avèm decidit de reprendre e faire abotir aquela antologia.

Los títols atractius mancàvan pas… Le Cantal littéraire en langue d'oc, etc. Los biais possibles de presentacion tanpauc, a l'agrat de las tematicas causidas. Fin finala, ai adoptat una organizacion sopla, globalament cronologica, ambe quauquas subdivisions que perméton una representacion d'ensemble e mantuns comentaris e explicacions al passatge. Al debut del sègle XX, après lo capítol vosat al retorn de l'occitan escrich dins la societat, lo libre deven un repertòri d'autors qu'aparéisson dins l'òrdre de las datas de naissenças. De pichons expausats s'i intercàlan al moment lo pus natural. L'ensenhador e los index voldriáun permetre d'accedir aisadament als rensenhaments recercats. Los Écrits occitans cantaliens ténon de l'antologia, del guidaire istoric e literari e an abotit a un volume pus espés que previst per çò que caliá ben donar d'amiras e de referéncias per durbir lo patrimòni d'òc.

Destinat pus especialament a las personas activas que vívon la modernitat sens negligir la cultura, aquel libre voldriá facilitar una sasida comòda del tot, una legida tonica de l'evolucion, tot'n permetre benlèu de sintesòtas personalas. Òm i tròba d'elements pauc coneguts concernissent un reviudament occitanian a l'epòca pòstromantica dins lo Cantal, de fichas d'autors mesas a jorn per parar l'oblit e donar una idèia de l'activitat impressionanta d'intervenents recents totjorn plan estacats a la cultura d'òc.

Los abonats de nòstra revista podran legir de seguidas o de complements als EOC dins los meses venents. En quant a l'entrepresa antidestin qu'es sovent l'edicion, la prioritat deuriá anar deman als poèmas de Pèire Biron escampilhats dins la premsa sanflorana, jamai amassats en volume…

Lo Conselh General del Cantal, la Region Auvèrnha ajúdan la publicacion dels Écrits occitans cantaliens. La Vila d'Orlhac sosta Lo Convise.

Présentation des Inédits occitans cantaliens. Noël Lafon. Traductions de Lucienne Lafon.