Editorial n°62        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Sens èstre d'òc especialament, n'i a totjorn que critícan las illusions de la modernitat, que pàrlan de menaças per la cultura e las libertats.

Rai, aquelas bèlas braulhas brusentas, aqueles portables intempestius, aquelses ases-nuls a la mòda que galàupan a l'endavant de totes les micròs e cameràs sémblan prendre tota la plaça, sèm lònh de las altesas, de las academias, dels mèstres a pensar d'acompanhament. Las novèlas tecnologias fan ressortir democraticament l'ipodèrma de l'espècia. Atau un assagista provocaire a pogut qualificar la Silicon Valley de cachavièlha de Socrates e presentar Internet coma lo vas* de la cultura de qualitat, " estanhàs ont gruan las bestisas de totas menas, jungla de mediocritat alimentada per de milions de cuolspelats darrièr lor clavièr. "

N'empacha que - perdon de o repapiar - la revolucion informatica es un bèl astre. Ieu, l'atavisme m'embarra pas mai que cau dins lo culte de las estars, mès dire qu'auriái pogut m'escantir dins una comunautat estrecha al pè d'un cacic local… Vese pro la vièlha fatalitat que i ai escapat e lo petaçon de cièu blu - que ja vélhan de novèls autocratas. Web d'Estève, e-mails tant mièlhs, blògs a tabat, textòs a tira-qui-pòt, new letter per mon plaser, n'i a de totes, entre totes o farem tot, Marisson… E qual plaser d'aver jos les dets las grandas enciclopedias actualizadas, les bèls diccionaris ancians e novèls, las fònts documentàrias majas, Gallica, Rialto, los traductors de totas menas… A mon sens d'alhors, dels còps valdriá mièlhs un otís occitan de mai en linha e un carnaval de mens.

La cultura d'òc non desentona dins lo mirgalhament ambivalent del monde d'uèi. Amb ela, amira, colador, sentèm la natura e vesèm çò darrièr l'imatge ; sa rica literatura e son istòria dònan lo biais positiu pas tròp colhon dont a besonh la nòstra Euròpa. La vida es totjorn estada una escasença non evidenta, e la cultura non pòt èsser una somission passiva a la consomacion dels bens prepausats. Normalament, sus un fons collectiu, es facha de trobalhas e de causidas per noirir son esperit, sa sensibilitat, sa drudesa. Los Estats, responsables del fonccionament mès atanben d'un patrimòni portaire de ressorgas, non pòdon abandonar l'umanitat trabalhaira a los que pénsan sonca a s'emplenar las pòchas. Lo problèma inicial es pas dins las tecnicas, es dins l'orientacion de la societat que deu èstre culturalament pus ambiciosa. Gardem la lèia magdalenenca.

Nadal Lafont

*vas : tombèl (mot vièlh)

Vive les nouvelles technologies, modernité de l'occitan