Editorial n°51        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

    Lo camin mònta un pauc, regulièrament sens èstre penible, entre los faus e los sapins que reboéiman. Doas grepchas pels cervids. Bistòrtas, margaridas, gants de Nòstra Dòna, amadons blancs, lachièrs, orquís monsurs e madomaisèlas, lachugas dels Aups blavas, pichons epilòbis ròses, ortigas blancas, rojas, arnicàs bèls, flors d'embriac, geraniums livids mirgàlhan lo camin. Las flors son pus gentas que jamai en montanha. Las quitas èrbas petairas, las timidas linàrias, los uèlhs de l'enfant Jèsus aun de proporcions inacostumadas. E totjorn lo brusiment de l'aiga viva que rajòla, cascalha leugièrament, fa gloc-gloc de pertot. L'Aspra a gaucha davala de pissal en trauc, de rabent en ga sorisent, entre las ròchas. De pichons gaudres arríban pel costat sus un lièch de rocalhas, las fònts d'Aspra se còmptan pas. Entre la bronda, l'uèlh se carra de descubrir quauqua rancareda sus l'arestièr que ven del Bialant e tot per un còp, dins una traucada del fulham, apareis la bèrca d'Enflosquet, puèi un bocin del Ròc de las Ombras, la descubèrta es progressiva, esplendida.

     Mès vaquí un grand coide del camin que tòrna partir darrièr val Puèg d'Orcet per contunhar en bocla. Cal prendre a l'esquèrra un passatge plen de pèiras e s'enauçar jol cobèrt del bòsc. Ribejam un vabre encaissat orlat per un fieu-amira de color roja. Embriagada de joinesa, fadeta en dentèlas, Aspra i capussa en salts limpides, s'amusa en cascatèlas. De fièus d'aram solides, una esclairada… Franquir lo torrent sus las pèiras, s'avançar al bòrd de la prada ont las gròssas racinas dels aures se tortílhan dins un sòl recat. Una odor requista de vacas. Sèm juste al pè del Ròc de las Ombras d'ont se destaca una lònga avalancada peirosa. Entre dos aubres, se vei alai lo masuc afaissat d'En Chavaspre. Al dessús, la prada s'elèva dusca a la cresta corba del circ. Lo silenci e una estranja emocion que mònta dins lo pitre. Pas lònh, dins lor domeni, las bèstias càuman al bondèstre. Val mièlhs pas tròp s'aprochar : aquel bestial que vei quasi degun a pogut s'asalvatgir.

     Après aquel acrin, los randonaires pòdon contunhar la rota forestièra que passa jol Puèg d'Orcet e Chavaròcha per rejónher la Bastida. Los autres tòrnan en rièr vas l'autò, remontats, assoirats. Nadal Lafont

 Cantal, Aspre, Chavaspre, eau vive, rivière, torrent, Roc des Ombres, buron, vaches, tourisme

.