Editorial n°40        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Ambe aquel numerò 40, Lo Convise revista arriba a sos dètz ans d'atge. Dempuèi la debuta, lo perfil un pauc atipic d'aquela publicacion rebat l'ambicion iniciala de sos fondadors concernissent l'associacion del meteis nom : bastir un luòc de lenga, un crusòl ont ràgen las coneissenças populàrias e sabentas dins una relacion viventa e cauda. Atal s'explica la lònga coexisténcia d'articles erudits e de galejadas, atal se comprénon las fotografias en pagina 4 de cobèrta que vòlon testimoniar d'una vida associativa generosa.

Dins un monde accelerat, quauqua durada dona un bricon d'espessor. Uèi e per la decada venenta (s'es pas caluc de comptar dessús), Lo Convise deuriá ocupar clarament una plaça de revista culturala occitana, en se desgatjar un pauc de la vida associativa locala que capita plan amb sos obradors, rescontres e espectacles.

Plan segur, deu publicar d'en primièr las creacions e los estudis de sos collaborators d'Auvèrnha e del Nalt-Miègjorn. Es sa tombada naturala.

Mas, dins la mesura del possible, se deu durbir a d'autors d'autras encontradas del miègjorn. Cossí sèm contents d'èstre ajudats per de plumas provençalas ràufias e uèi per un escrivan a la broa de Gasconha ! Se limitar a un asuèlh departamental o provincial gèina la percepcion de l'espandi occitan e encordèla nòstra causa. Cau de plancas, de luòcs d'escambi.

Me sembla tanben que cau desvolopar les renduts-còmptes d'òbras literàrias e artisticas, d'espectacles e manifestacions, far conéisser las accions remarcablas. Aquel servici de presentacion culturala fonciona plan dins la premsa de Provença mas pòt èstre melhorat a l'oèst d'Occitania…

De numeròs especials fòra-tièra - ja n'i a quatre - pòdon completar lo menut. E puèi i a las paginas pedagogicas, los renduts-còmptes de convises, quasi fachs sovent mas que bràman a la cleda… De temps en temps fai bon calandrejar…

Tot plan pensat, qué ne disètz, legeires e collaborators potencials ? Cal pas oblidar lo corrièr dels lectors ! Ara, al delai de las bolas terradorencas o associativas, una revista occitana existís mens per los locutors naturals -infinidament preciós mas ailàs mens nombrós - que per las personas qu'aun fach un esfòrç per aprendre la lenga e que la vòlon far viure.

Nadal Lafont