Editorial n°38        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Al moment que la lenga nòstra comença de traucar dins l'ensenhament, nos cal pensar a son imatge e a nòstras responsabilitats.

L'occitan es sovent associat al monde vièlh, als sovenirs d'enfància, a la languison. Pas question de renegar de sentiments legitims e prigondament umans, raices, fònts de documentacion, de creacion en colors, de personalitat e de vertut. Quand costeja lo folclòr, rejonh lo grand corrent d'amusament e de fèsta, los plasers bèls de la dança, del cant e de la sortida que perméton d'escapar un pauc als problèmas de la vida e del trabalh.

Per contra, se parlam escòla e cultura, cal associar nòstra lenga al monde modèrne, las tecnicas, las sciéncias, las lengas intèrnacionalas, la coneissença que libèra, e mai, d'aquel raprochament, ne far un exercici de cada jorn tal lo pianista amb sas gammas. Tròp d'arcaïsmes, de regrèts d'un temps immobile, d'eternals retorns, de confusion amb lo communautarisme demòran dins de representacions pas claras de las lengas regionalas.. Qué pensariam uèi de nòstres vièlhs mèstres s'aviáun fach coma se lor present e les progrès n'existàvan pas, s'aviáun pas ensajat de nos donar lo mai d'atots possibles ? Cal pas aicí tot confondre. Al mens per la joinesa, nòstra lenga deu pas servir un replegament mas èstre un trempolin de lum per un espaci novèl. Aital n'èra a l'edat d'aur dels trobadors. Es çò que se fai dins las calandretas ont les enfants còp sec se trémpan e s'amòdan dins las realitats naturalas e socialas.

Lo qu'es format participa mièlhs a la vida collectiva, pòt soscar als usatges que son fachs de las novèlas coneissenças, sens oblidar son interès ni son caire. Dins lo respèct dels autres e de se mèma, un ciutadan esclairat cor pas forçadament a l'endavant de l'interès de coarros desmesurats.

La borrèia ditz lo plaser e la fiertat uèi e per deman.