Editorial n°22        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Un estudi de l'I.N.S.E.E. ven de rape-lar que los Franceses convèrsan de mens en mens, que la sociabilitat baissa… Es pas una suspresa, nimai una novèla après totes les re-lais sus la fin de las velhadas, la ràdio, la tele-vision, rai que lo monde comunícan ben tot-jorn ambe les novèls mejans, portables, ecrans e malhums… Mas coma lo Convise es, de per son istòria e son nom, ligat a la conversacion, aquò me mena a sotalinhar l'originalitat dis-crèta de nòstra associacion.

Mentre que l'occitanisme dominant s'atèma a sègre las mòdas, lo Convise, pus classic de cultura, se plaça puslèu sul fenes-tron de las mancas e dels oblits contempora-nèus e lor apòrta a son escala una responsa modèsta e practica, que passe per l'occitan. Atau la convèrsa. Aquò que se passa sul terren a pas forçadament los prestigis del discors rector mas aquel foncionament atipic en cròi a assegurat de primièras capitadas, permet d'escapar als esquèmas ideologics, a las opo-sicions prefabricadas, als colars politics. Se podriá dire que fasèm pas belcòp de posca mas, fin finala, paradoxalament, aquò rend possibla una exigéncia lingüistica e culturala fòrta del temps que las orientacions massifi-cairas víron puslèu vas la demagogia e la faci-litat. Lo camp d'aplicacion es infinit, la limita ven solament del pauc de temps e de mejans dels associats 1901, mès justament les profes-sionals de l'occitan dévon sentir aquí una complementaritat e una ajuda jols pès.

Dins nòstres escambis conversacio-nals, lo pòl es cambiadís d'una setmana a l'autra, la presa de paraula es liura. A saber se la conversacion remanda a una mercatica o a de valors de civilizacion, a una idèia de l'òme ? Valors plenas, amiras, illusions, re-captes… quau ten las vetas sus fons de mon-dializacion ? O cercariás pas se z-aviás pas ja trobat ? Los Enfarinats del país de l'Aurièra pòdon aicí noirir nòstra reflexion : illústron al còp la valor de fidelitat e l'incapacitat de faire autrament que del biais que lor èra estat en-senhat. La religion a viscut de la responsa espontanèa dels Enfarinats e de l'adaptacion volguda per una institucion assabentada dels cambiaments istorics.