Editorial n°21        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

Al Convise, sèm pas dels Panglòsses, mas coma lo comèrci de las subvencions nos fai pas córrer al temps de las grandas misèrias, avèm pas de plorar mai que de besonh. Justament, me sembla qu'un ventolet tira en favor de l'occitan, a un moment que d'unses anonciàvan pus trace : las fuèlhas e revistòtas occitanas paréisson regularament e comunícan un biais de viscar una cultura interessant per l'epòca ; la premsa locala comença d'èstre pus demandaira de tèxtes en lenga nòstra. L'obrador occitan de l'Universitat Intèr-Atges d'Orlhac va de l'avant ambe d'estudiants novèls que s'acràncan e se pòt cantar en òc dins un bal tot public naturalament, sens passar per folcloric. La vergonha a cessat, la curiositat nais, nòstra cultura es mai presa al seriós.

La television, las radiòs, las autonomias recentas en Granda-Bretanha, l'agach favorable dels estrangièrs ajúdan plan los occitanistas qu'an sabut far comprendre que lor revindicacion s'endeven ambe l'interès general.

Encoratjem los que fan lors primièrs passes en occitan : totas proporcions gardadas, nòstra lenga e l'anglés se sémblan, apelats que son a èstre patejats per de bocas mai o mens biaissudas !

Amarinem de projèctes que plàcen l'occitan dins los corrents gentes e generós.

Bona annada, cars amics !

Lutz