Editorial n°19        Liste des éditoriaux     Retour accueil     Dernier numéro

 A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Anna-Maria de Luca.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Nòta a posteriori : Quand Anna-Maria de Luca remetèt aquel article, degun se dobtava que sentiá sa fin pròcha. Animèt d'alhors la fèsta del vin al Fèl dins los darrièrs jorns de junh 97. Defuntèt lo 10 de julhet 1997.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Cal beure a la fònt.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Cal beure a la fònt.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Cal beure a la fònt.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Cal beure a la fònt.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.

Cal beure a la fònt.

A la fònt de sent Martin (comuna de Jussac)

lo 15 de junh 97 ambe Josèp Vidal.

Totjorn una fònt

A l'òrle dels camins, se rescòntra dels còps una fònt que rajòla dins l'èrba o lusís entremièg las ròcas. Fa lo bonur del caminaire, pelegrin arsiat de puretat o torista plen de curiositat ! L'un presa sa frescor, l'autre sa beltat e subretot son utilitat per çò que refresca las mans e los pès empolverats per la longor del camin.

Cal tanben dins la vida saber trobar las fònts. Aun del mal a rajar dins nòstre monde materialista e son pas egalament bonas. Dels còps vénon cascadas brusentas, mai espectaculàrias qu'utilas, de mens bon aprochar. Maitas, sens jamai tarir, demòran modèstas qu'òm podriá passar a costat sens las veire, mas urosament de dirigents associatius clarvesents nos i ménan per i trobar lo mot juste, la resplendor d'un paisatge, la conversacion entre doás personas, las danças e los cants tradicionals, la cosina del terrador, les bons libres, las tecnicas ancianas de nòstres vièlhs artisans, atretant d'elements que faun lor riquesa benfasenta, oligòelements que nos avigóran dins aquela vida trepidanta que non arrèsta d'evolucionar e cor a l'avaliment.

Quanh daumatge de veire a cha un disparéisser aqueles pairegrands nòbles qu'aviáun tant de biais per tustar sus l'enclutge, picar la dalha o manejar lo volam quand veniá lo temps benesit del fenar e del mèdre ! Ara, lo betum desnatura los paisatges, las rotas... Praquò, rassegurem-nos : aqueles paisatges existísson encara. Los aucèls càntan totjorn dins los arbres preservats e de camins s'engúlhan pels bòscs espés.

Totjorn i aurà una fònt per nos desassedar e nos levar l'arsi d'autenticitat.

Lo 9 de junh 1997.